Królik wyskoczył z kapelusza z kluchą od ucha do ucha i gołym hot-dogiem pod pachą

Czasem przy wyborze miejsca do jedzenia kobieta kieruje się najbardziej irracjonalnym przesłaniem na jakie może wpaść tylko kobieta, a jak do tego jest blondynką, to już w ogóle nikt nie nadąży (a może jednak) za logiką tego wyboru.

Klucha okazała się małym lokalikiem prowadzonym przez sympatycznie dwie dziewczyny, ale to nie ratuje sprawy. Zjadłam, a i owszem ciepły posiłek, a w dobie nadmiaru konsumpcyjnych dobroci, miła obsługa czy szyld nie wystarczą, żeby klient wrócił, a w najgorszym przypadku knajpa utrzymała się dłużej niż przysłowiowy ruski rok. No nie polecam, chyba, że kogoś przypili jak mnie. Chociaż gnałam tam z ciekawości.

Za to wyprawa do krainy królika, co to wyskoczył z króliczej nory, czyli KRÓLIKARNIA, był jak najbardziej dobrym wyborem, chociaż napastujące ciszę spacerowiczów tudzież leżakujących degustujących ciasto i lemoniadę, helikopterów nie napawa szczęściem, ale nakręca dyskusję o lotnictwie, ratownictwie i tym podobnym, jakby nie było lepszych tematów.

Na razie nikomu nie udało się zdetronizować królowej lemoniad - nadal króluje lemoniadowa cesarzowa rodem z dzielnicy Wisły. Ale jeśli chodzi o rodzinne obiady to wiadomo tylko KrowaRzywa może nakarmić takie wygłodniałe stado jak moje, więc w tej materii nic się nie zmienia. Jakaś jestem stała w uczuciach ostatnimi czasy, a może się starzeję i już nie chcę ani szukać, tylko wybieram sprawdzone miejsca, bo tam i bezpieczniej i pewniej :-)

Przełamałam się i spróbowałam warzywexa i jakoś do mnie nie przemawia. Najlepszy jest jaglanex :-D

To jest hit miesiąca GOŁY HOT-DOG

a dla kontrastu miss Sajgon, która eksploruje nowe tereny warszawskie.

Kreatywna skrzynka na listy

Z ręką na sercu przyznaję się, jestem towarem unikatowym na skalę warszawską, bo tutaj się urodziłam, ale moja ignorancja czasami sięga zenitu, kiedy ni z tego ni z owego widzę takie o to budynki i stoję jak slup soli i zastanawiam się, ale jak to? ale skąd? i dlaczego ja wcześniej nie wiedziałam? A no może dlatego, że nie szlajam się jak włóczykij po tych rejonach. Moje oczęta ujrzały budynek Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego im. Moniuszki założonego w 1871 roku mieszczącego się przy Morskim Oku 2.

Po zamieszczeniu tej części wpisu powinnam zakończyć swoją karierę blogerki :-)

Zwieńczeniem dnia było zawitanie ok. 23, jeśli mnie pamięć nie myli, a w moim wieku mogę mieć luki w pamięci, w lokalu, który powinnam omijać szerokim łukiem, ale przecież nie dowierzałam, że kiedykolwiek powstanie w mojej okolicy. Kiedy wielkie M zawisło nade mną zaniemówiłam.  Od czasu swojej pierwszej wizyty w restauracji M minęły wieki, ale takich momentów człowiek nie wypiera z pamięci, pielęgnuje je. Z ręką na sercu kto nie pamięta gigantycznych kolejek przy Marszałkowskiej kiedy otworzyli przed nami złote wrota zapowiadające powiew zachodu. Stało się grzecznie i czekało aż zasmakuje się amerykańskiego snu poprzez wgryzienie się w soczystego burgera, którego smak jest tak niepowtarzalny i odtwarzany w każdym zakątku świata. Sezam zniknął, a M nadal się panoszy i nawet zawitało do mych drzwi.

Przeobrażenie M jest niesamowite - serwują to samo pyszne świństwo po które człowiek chętnie sięga, a jednak masz wrażenie jakbyś zawitał w wypasionym designerskim lokalu, gdzie nie dość, że zjesz, to możesz na deser i kawę wstąpić, a w salce obok na rowerku spalić zjedzone kalorie. Od ostatniej wizyty zdążyłam odwiedzić nową lokalizację M na dworcu centralnym kosztując nowych lodowo-kawowych cudaków gaszących pragnienie i zamrażających.

A na deser naleśniki - nie gdzie indziej na Bemowie. Tam to ja w ogóle prawie nie bywam. Ale jeśli ktoś będzie przypadkiem przejazdem, a przy okazji zgłodnieje to polecam NASZ NALEŚNIK :-) nie co te krakowskie dla anorektyczek :-) to jest solidna porcja dla takich wygłodniałych naleśnikożerców jak ja :-D